هر بار که از زندگیم میگم.

امکان نداره که من هر بار از خودم و زندگیم توی وبلاگم دردودل بنویسم و بازخورد به شدت منفی و توهین آمیز یا نهایتا نصیحت آمیز نگیرم و حالم بیشتر بد نشه! واقعا نمیدونم چرا اینطوریه؟ و از ده سال پیش و پونزده سال پیش هم همین بود و هر بار هم میگم ولش کن و دیگه وبلاگ ننویس، باز می بینم که آدمی کنارم نیست و جایی جز اینجا برای ارتباط با آدم ها ندارم. گاهی درد خودم رو میذارم کنار، یاد تیکه ها و توهین ها و بازخوردهایی که از نوشتن دردهام میگرفتم می افتادم و اینکه چند منبع